دو دوست با پای پیاده از جاده ای در بیابان عبور می کردند.بین راه سر موضوعی باهم اختلاف پیدا کردند وبه مشاجره پرداختند.یکی از آنها از سر خشم برچهره ی دیگری سیلی زد.دوستی که سیلی خورده بود سخت آزرده شد ولی بدون آنکه چیزی بگوید روی شن های بیابان نوشت:امروزبهترین دوست من بر چهره ام سیلی زد.

بغض گلویم را میفشارد و من از همه ی دوستانم دور مانده ام

من دور مانده ام یا آنها از من دور شده اند

در این دنیا همیشه تنها بوده ام

دیگر کسی پیدا نمیشود که با منـــــــ گریه کند

که برای منــــــ گریه کند

حتی کسی حاضر نیست با من بخندد

من در گوشه ای از این دنیا

تنها مانده ام

سلام به همه ی بازدید کننده های گل که به ما افتخار دادنو سری هم به وبلاگ حقیرانه ی ما زدن!!!

همه میدونیم که این شب ها شب های خیلی خیلی مهمیه تقریبا میشه گفت شبیه که آینده ی ما رقم میخوره و سرنوشت ما نوشته میشه تو این شب های نورانی یه وقتایی بغض گلو تو میگیره و دوست داری بزنی زیر گریه اما نمیدونی دلیلش چیه!!!

گاهی وقتا دوست داری به یسری از گناهات اعتراف کنی و یکم سبک بشی اما کسی رو پیدا نمیکنی که مناسب باشه!!!

گاهی وقتا حس میکنی تنهایی!!!

امروز این پستو گذاشتم تا با هم درد دل کنیم پس خواهش میکنم هر حسی که داری رو تو نظرات بنویس!!!

ممنون از حضور گرمت دوست عزیز!!!